Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Ανοικτή επιστολή ενός αγρότη προς το ανώτατο δικαστήριο της χώρας μας


Η «τιμή απόδοσης» των υποψηφίων στις εκλογές

      Στην εκλογική αυτή αυτοδιοικητική αναμέτρηση  όλο και περισσότερο ακούμε τους πολιτικούς να  σχολιάζουν  τους αντιπάλους τους, με ποδοσφαιρικού τύπου εκφράσεις.  Έβαλε γκολ, τον έστειλε στην σέντρα, να κατέβει στο γήπεδο και πολλά παρόμοια, που εκτός του ότι υποτιμούν τον πολίτη, τον αναγκάζουν υποσυνείδητα, να ταυτιστεί με την μια ή την άλλη «ομάδα» ή να παίζει στοιχήματα πρόβλεψης, παραβλέποντας τον ίδιο τον  υποψήφιο.   Όμως οι πολίτες δεν πρέπει να επηρεάζονται ούτε από την ποδοσφαιροποίηση των απόψεων, ούτε από τις κομματικές  κορώνες και παρεμβάσεις «στελεχών»,  ούτε από οικονομικά κέντρα με προφανείς στόχους και σκοπούς, αλλά  με μοναδικό κριτήριο την δική τους άποψη, να επιλέξουν  αυτούς που θεωρούν αντάξιούς τους. 
     Η άποψη δηλαδή κάθε πολίτη, ειδικά στην «δημοκρατία» δι’ αντιπροσώπων, θα πρέπει να διαμορφώνεται από τον ίδιο με βάση την γνώση του για τα τεκταινόμενα και όχι από την «εικόνα» του υποψήφιου, που με διάφορες μεθόδους  προσπαθούν να διαμορφώσουν, η επαναλαμβανόμενη συνθηματολογία των ΜΜΕ, οι πανάκριβες τηλεοπτικές και όχι μόνο διαφημίσεις των οικονομικά εύρωστων συνδυασμών και υποψηφίων  λόγω της υποστήριξης από οικονομικούς κύκλους. Η γνώμη του πολίτη δεν πρέπει να γέρνει προς τα «κατασκευασμένα» φαβορί μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας διαδικτυακών στοιχημάτων.  Ο  νομοθέτης μάλιστα προσπαθώντας να συμβάλλει προς την σωστή κατεύθυνση,  αναφέρεται στη «διασφάλιση ισοδύναμων προϋποθέσεων προεκλογικής προβολής επί «ίσοις όροις». 
    Πιο συγκεκριμένα, με τα στοιχήματα πρόβλεψης καταλύεται και νοθεύεται η εκδήλωση της θέλησης των πολιτών και παραβιάζονται θεμελιώδεις αρχές του συντάγματός μας. Εντούτοις, η πολιτική πρακτική που ακολουθούν  συχνά οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια,  είναι να προχωρούν, αβασάνιστα, σε αντισυνταγματικές νομοθετικές επιλογές, που σε μελλοντικό χρόνο  μετακυλύουν το  κόστος του ίδιου και αλλότριου οφέλους στις πλάτες των ψηφοφόρων και της κοινωνίας. Αρμόδιοι υπουργοί μάλιστα προχωρούν σε  αντισυνταγματικές νομοθετήσεις, εν γνώσει τους, ότι θα καταπέσουν στα δικαστήρια,   « …. εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των». Δεν είναι δε λίγες οι φορές που η Βουλή των Ελλήνων  νομοθετεί χωρίς τους ελάχιστους απαραίτητους εβδομήντα πέντε βουλευτές στις συνεδριάσεις, παραβαίνοντας κατάφορα το άρθρο 67  του Συντάγματος. 
    Ως εκ τούτου, ο νόμος 4002 του 2011  για τον «τζόγο»  αναφέρει αυτολεξεί ότι  «στοίχημα είναι το τυχερό παίγνιο που συνίσταται σε πρόβλεψη επί γεγονότων πάσης φύσεως…… με αναφορά, τόσο στο ποσό που κάθε παίκτης κατέβαλε για τη συμμετοχή του στο στοίχημα, όσο και στην καθορισμένη τιμή απόδοσης του στοιχήματος...».  Είναι όμως η εκλογική αναμέτρηση τυχερό παίγνιο ώστε να στοιχηματίζουν οι πολίτες; Με ποια αρμοδιότητα  ο εν λόγω νομοθέτης εξισώνει  την εκλογική αναμέτρηση με τυχερό παίγνιο… εξουσιοδοτώντας  μάλιστα εν λευκώ  άγνωστα  οικονομικά κέντρα να νοθεύουν την εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, που τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργιών της πολιτείας;  Υπάρχει άραγε τιμή απόδοσης των υποψηφίων της εκλογικής αναμέτρησης και ποιος είναι αυτός που την καθορίζει; Ποιος είναι ο ρόλος των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας  μας; Γιατί επιτέλους ένα δικαστήριο της χώρας αυτής δεν επεμβαίνει ακυρώνοντας το περιεχόμενο του εξόφθαλμα αντισυνταγματικού αυτού νόμου, επαναφέροντας τον σεβασμό στο Σύνταγμα και τη Δημοκρατία που αποτελεί άλλωστε θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων;
   Σε λίγο  θα γιορτάσουμε τα 2.500 χρόνια από την ιστορική απόφαση ενός σπουδαίου στρατηγού  να αντιμετωπιστεί ο εχθρός στις Θερμοπύλες. Ας παραταχθούμε λοιπόν σήμερα, εμείς,  οι εκατοντάδες χιλιάδες  κάτοικοι  των πόλεων και των χωριών, στις δικές μας Θερμοπύλες, ενάντια στην «τιμή απόδοσης» των υποψηφίων της εκλογικής αναμέτρησης, ενάντια στην περιθωριοποίησή μας και ας πούμε το δικό μας όχι, στην εξίσωση  της εκλογικής αναμέτρησης με τυχερό παίγνιο, ας πούμε όχι στα λαμπερά ονόματα των επαγγελματιών πολιτικών που νέμονται την «δημοκρατική» αντιπροσώπευσή μας.

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Από την ποδοσφαιρική εκλογική αναμέτρηση, στην εκλογική επιλογή και το δικό μας όχι


 Όλοι ακούμε  εξαγγελίες της τελευταίας στιγμής για μεγάλα έργα όπως και τις λαμπρές ιδέες  και προτάσεις των υποψηφίων της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά την διάρκεια της εκλογικής αυτής  αναμέτρησης. Αν μάλιστα κάποιος ανατρέξει στα ΜΜΕ, θα διαπιστώσει ότι όλο και περισσότεροι πολιτικοί  σχολιάζουν  τους αντιπάλους τους, με ποδοσφαιρικού τύπου εκφράσεις.  Έβαλε γκολ, τον έστειλε στην σέντρα, να κατέβει στο γήπεδο και πολλά παρόμοια, που εκτός του ότι υποτιμούν τον πολίτη, τον αναγκάζουν υποσυνείδητα, να ταυτιστεί με την μια ή την άλλη «ομάδα» και να παίζει στοιχήματα πρόβλεψης, παραβλέποντας τον ίδιο τον  υποψήφιο. Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι με όλα αυτά νοθεύεται η εκδήλωση της θέλησης των πολιτών και παραβιάζονται οι αρχές του συντάγματός μας.
      Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στην σωστή τους θέση είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστεί ότι, οι πολίτες δεν πρέπει να επηρεάζονται ούτε από την ποδοσφαιροποίηση των απόψεων , ούτε από κομματικές  κορώνες και παρεμβάσεις «στελεχών»,  ούτε από οικονομικά κέντρα με προφανείς στόχους και σκοπούς. Παραμένοντας ανεπηρέαστοι,  με μοναδικό κριτήριο την δική τους άποψη, πρέπει να επιλέγουν  αυτούς που θεωρούν αντάξιούς τους.  Για τον λόγο αυτό μάλιστα  ο  νομοθέτης πολύ σωστά αναφέρεται στη «διασφάλιση ισοδύναμων προϋποθέσεων προεκλογικής προβολής επί «ίσοις όροις» γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι θωρακίζεται η δημοκρατία. Η άποψη κάθε πολίτη, ειδικά στην δημοκρατία «δι’ αντιπροσώπων», θα πρέπει να διαμορφώνεται από τον ίδιο και την γνώση του για τα τεκταινόμενα και όχι από την «εικόνα» του υποψήφιου, που με διάφορες μεθόδους  προσπαθούν να διαμορφώσουν, με την επαναλαμβανόμενη συνθηματολογία των ΜΜΕ, τις ατέλειωτες προβολές των οικονομικά εύρωστων συνδυασμών και υποψηφίων  που στηρίζονται από οικονομικούς κύκλους.
     Επειδή δε, εκτός όλων αυτών, ελάχιστος λόγος έχει γίνει για τον «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ »  θα προσθέσω:
-         Είναι  πολύ σημαντικό να ασκηθεί πίεση στη βουλή,  ώστε, με την αναθεώρηση και την απονομή αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ, που θα επακολουθήσει με τον «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ ΙΙ», να ενεργοποιηθεί η συμμετοχή του πολίτη στις κανονιστικές πράξεις της διοίκησης.  Άμεση τροποποίηση του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας  του Δήμου μας,  για την συμμετοχή όλων των πολιτών στην διοίκηση και  τον έλεγχο της  υποβολής προτάσεων ένταξης έργων και παρακολούθησης  της  εφαρμογής των προγραμμάτων. Οι δημότες πρέπει να έχουν θεσμικό ρόλο και όχι συμβουλευτικό όπως προβλέπεται με τον «συμμετοχικό προϋπολογισμό» και τις λαϊκές συνελεύσεις του νομοθέτη στον  «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ». που έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο και δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε ΑΥΤΟ-διοίκηση.

-         Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης  θα πρέπει να ενημερώνει διαρκώς και να προετοιμάζει την συμμετοχή των δημοτών στην λήψη των αποφάσεων του Δήμου. 
-         Η σύσταση των διαδημοτικών συνδέσμων να ελέγχεται από τους πολίτες.
-         Να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω απορρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης, πιέζοντας ώστε στο νέο θεσμικό πλαίσιο να θωρακίζονται οι Δήμοι και να μην εκχωρούν σε Α.Ε. την ανάθεση, εκτέλεση και διαχείριση των έργων,  στο όνομα των ελλείψεων του απαραίτητου προσωπικού.
-         Όλα τα διοικητικά έγγραφα, για να έχουν ισχύ, να αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Δήμου, κατ’ αντιστοιχία των αναρτήσεων των οικονομικών εγγράφων  στο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ»
-         Να υπάρξει στον δήμο μας ένα «Ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικού ελέγχου» αναρτώμενο στο διαδίκτυο.
-         Ο ετήσιος προϋπολογισμός του Δήμου και τα ετήσια προγράμματα δράσης να αποφασίζονται από τους δημότες.  Οι τεχνικές υπηρεσίες να καταρτίζουν τα τεχνικά προγράμματα, να τα εισηγούνται στο δημοτικό συμβούλιο και να τα παρουσιάζουν προς ψήφιση στους δημότες.
     Εάν ίσχυαν όλα τα παραπάνω, θα δημιουργούνταν άραγε ποτέ τα τεράστια ελλείμματα που συνεχώς αποκαλύπτονται σε πολλούς δήμους της χώρας για τα οποία εμείς οι δημότες  θα καλούμαστε πλέον να πληρώνουμε; Θα υπήρχε άραγε  η «μαφία των λαϊκών αγορών» που πρόσφατα εξαρθρώθηκε στην Αθήνα, στην οποία συμμετείχαν στελέχη της Διεύθυνσης Λαϊκών Αγορών, ελεγκτές- επόπτες, νυν και τέως προϊστάμενοι υπηρεσιών, νυν και πρώην πρόεδροι σωματείων, που συστηματικά επί χρόνια εκμεταλλεύονταν  τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου; Στον δικό μας Δήμο τι γίνεται;  Ποιά είναι η διαχείριση των αδειών των λαϊκών αγορών και των αδειοδοτήσεων των εμπορικών επιχειρήσεων; Ποια είναι η διαχείριση των δημοτικών επιχειρήσεων, για παράδειγμα των σφαγείων;   Και για τους αγρότες του Δήμου μας, οι τοπικοί οργανισμοί εγγείων βελτιώσεων, οι γνωστοί ΤΟΕΒ, λειτουργούν με την συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων αγροτών;  Ή μήπως υπάρχουν «στεγανά» αδιαφάνειας που οδηγούν  στην ανισοκατανομή των δαπανών;  Σχετικά με τις δηλώσεις του ΟΣΔΕ που την περίοδο αυτή καλούνται να ακριβοπληρώσουν οι αγρότες, μήπως θα πρέπει  η γεωτεχνική υπηρεσία του Δήμου, να τις αναλαμβάνει δωρεάν όπως άλλωστε  συμβαίνει και στις άλλες χώρες της ΕΕ; Το ξέρουν οι αγρότες του δήμου μας ότι μόνο οι έλληνες αγρότες πληρώνουν για την συμπλήρωση της αίτησης του ΟΣΔΕ; Το ξέρουν οι δημότες μας ότι για τα πιθανά οικονομικά ελλείμματα του Δήμου,  θα δεσμευτούν παρόντα αλλά και μελλοντικά έσοδα του Δήμου, ήτοι ακίνητη και κινητή περιουσία του Δήμου, δημοτικά τέλη κ.α. Είναι πολλά τα ερωτήματα στα οποία μπορούν να εστιάσουν οι δημότες και να πάρουν θέση.
     Θέλουμε λοιπόν ένα Δήμο όπου οι πολίτες θα έχουν τον πρώτο λόγο, χωρίς πρωτοκλασάτα στελέχη, χωρίς «προστάτες» και ειδικούς διαχειριστές, χωρίς στεγανά, χωρίς επαγγελματίες αυτοδιοικητικούς αλλά με πραγματικά και ουσιαστικά αυτοδιοικούμενους ανθρώπους, που θα μάχονται για τα «τείχη της πόλη τους» όπως μάχονται για την οικογένειά τους.
     Το 2020  θα γιορτάσουμε τα 2.500 χρόνια από την ιστορική απόφαση ενός σπουδαίου στρατηγού  να αντιμετωπιστεί ο εχθρός στις Θερμοπύλες. Ας παραταχθούμε λοιπόν σήμερα, εμείς  οι 75.000  κάτοικοι  της πόλης και των χωριών του Δήμου μας, στις δικές μας Θερμοπύλες, ενάντια στην ψηφιοποίηση των πάντων από ξένα κέντρα  και την περιθωριοποίησή μας και ας πούμε το δικό μας όχι, στα λαμπερά ονόματα των επαγγελματιών πολιτικών που νέμονται την «δημοκρατική» αντιπροσώπευσή μας.